«و یاد کنید که گفتیم به این شهر درآیید و هرگونه که خواستید به خوشی و فراوانی از [نعمت‌های] آن بخورید و از آن دروازه فروتنانه وارد شوید [و برای عذرخواهی] حطّه بگویید، تا گناهان شما را ببخشیم، و پاداش نیکوکاران را خواهیم افزود.»
این شهر، شهر ِ دل نیست؟ که فروتنانه باید واردش شد و بعد از آن خوشی است و فراوانی؟ راه را نشان نمی‌دهد؟ نمی‌گوید که «عاشق شو ار نه روزی کار جهان سر آید / ناخوانده نقش مقصود از کارگاه هستی»؟ نباید به این شهر آمد و نقش مقصود خواند؟
پس از آن‌ها روی‌گردان شو. کسی تو را ملامت نخواهد کرد. (51:54)
بر تو نیست همه‌گان را نشستن و به راهِ نیک خواندن. برو خود را باش.
پیاپی بکش جام و سر‌گرم باش
بِهِل گر بگیرند بی‌کـــــــــارها
بعضی چیزها را نشنیدن به‌تر. پایِ صحبت همه‌کس نشستن و هرسو که گفتندت، رفتن، حکایتِ بی‌کارِ بازارِ عطاران است!
جان‌های چو عیسی به سوی چرخ برانند
غم نیست اگر رَه نَبُوَد لاشه خری را
(مولانا)
اگر نیایی، اگر بمانی و نرانی، خود باخته ای.
کاروان رفت و تو در خواب و بیابان در پیش
کی روی؟ ره ز که پرسی؟ چه کنی؟ چون باشی؟
هنگام سپیده دم خروس سحری
دانی كه چرا همی كند او نوحه گری
یعنی كه نمودند در آیینه‌ی صبح
كز عمر شبی گذشت و تو بی‌خبری
خیام؛ این‌جا هم می‌توان شنیدش.
